Honderd jaar geleden werd het vrouwenkiesrecht ingevoerd. Toch zien we daar nog niet genoeg profijt van. Je zou denken dat machtige vrouwen tegenwoordig de gewoonste zaak van de wereld zou moeten zijn, zoals gratis kunnen video-bellen waar je ook maar bent zolang je internet hebt.

Hoe kan het dan dat we na 100 jaar voor het eerst een vrouwelijke burgermeester hebben in onze hoofdstad? Nog nooit een vrouwelijke minister-president hebben gehad? En zelfs onze quota van vrouwen in raden van bestuur, commissarissen, toezicht en advies niet halen?

We leven nog steeds in een samenleving waarbij het als speciaal wordt gezien als vaders zich net zo betrokken opstellen in de opvoeding van hun kroost als de moeder. Daar betrap ik mijzelf ook op. We zijn zo geconditioneerd om te denken dat we als vrouwen onze zorgtaken altijd goed moeten doen.

Als alleenstaande moeder weet ik wat voor uitdaging het kan zijn om carrière te maken en daarbij de zorg voor je kind en in mijn geval ook nog af en toe een weekendpleegkindje. Het is mogelijk!

Toch wil ik graag een oproep doen voor de transitie die nodig is in onze samenleving. De wereld zal altijd veranderen. Dat kunnen en moeten we niet tegenhouden. Wat zijn de uitdagingen van deze tijd om te zorgen dat vrouwen zichzelf kunnen ontplooien en carrière kunnen maken? Meer vaderschapsverlof, meer discussie over de rolpatronen, rolmodellen en verwachtingen van onze genderverdeling. En laten we daar dan niet weer 100 jaar over doen!